stracić twarz

См. также в других словарях:

• twarz — 1. Blada twarz «w literaturze o tematyce indiańskiej: człowiek białej rasy»: Tędy miał jasnowłosy Jeleń Rączy wybiegać wprost do wodopoju, jeszcze przed wschodem słońca, gdy blade twarze w domu, powyżej obozu, spać będą snem mocnym, borsuczym. M …   Słownik frazeologiczny

• stracić — 1. Stracić głowę «pod wpływem emocji nie móc się zdobyć na spokojne, sensowne rozumowanie, przestać panować nad sobą, przestać myśleć logicznie»: Oferta tak bogata, że można stracić głowę, ceny o wiele niższe niż w Warszawie. TSt 3/2000. Nie mogę …   Słownik frazeologiczny

• twarz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «przednia strona głowy ludzkiej» Okrągła, pełna, pociągła, szczupła, wydłużona twarz. Brzydka, nalana, odrażająca twarz. Ascetyczna, rasowa twarz. Pomarszczona, wychudzona, zniszczona, zwiędła twarz. Czerstwa,… …   Słownik języka polskiego

• twarz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVb, lm M. e {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przód głowy człowieka (od czoła po brodę); oblicze, fizjonomia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Blada, drobna, gładka, koścista, okrągła, ogorzała,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tracić – stracić [utracić] twarz — {{/stl 13}}{{stl 7}} utracić dobrą, nieposzlakowaną opinię, szacunek u innych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś, nie tracąc twarzy, wybrnął z trudnej sytuacji. Nie bój się, w tym interesie nie stracisz (utracisz) twarzy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oko — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIa, lm M. oczy, D. oczu, N. oczami || oczyma {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} narząd wzroku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niebieskie, zielone, piwne, brązowe oczy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …   Słownik frazeologiczny

• utracić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, utracićcę, utracićci, utrać, utracićcony {{/stl 8}}{{stl 7}} zostać czegoś, kogoś pozbawionym; przestać coś posiadać, czymś dysponować, charakteryzować się; zaprzepaścić coś, stracić, postradać : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• poblednąć — dk Vc, poblednąćnę, poblednąćniesz, poblednąćnij, poblednąćbladł (poblednąćnął), poblednąćbladła, poblednąćbledli, poblednąćbladły, poblednąćbladli, poblednąćbledłszy 1. «stać się bladym, stracić rumieńce» Poblednąć z gniewu, ze strachu, ze… …   Słownik języka polskiego

• utopić — dk VIa, utopićpię, utopićpisz, utop, utopićpił, utopićpiony 1. «pozbawić życia przez zanurzenie w wodzie, wrzucenie do wody; spowodować, żeby coś znalazło się całkowicie pod wodą» Utopić mysz. ◊ Ktoś utopiłby kogoś, rad by utopić kogoś w łyżce… …   Słownik języka polskiego

• złagodnieć — dk III, złagodniećeję, złagodniećejesz, złagodniećej, złagodniećniał, złagodniećeli, złagodniećniały, złagodniećniali 1. «stać się łagodnym, łagodniejszym, bardziej pobłażliwym; stracić surowość» Złagodnieć pod wpływem czyichś próśb. Nauczyciel,… …   Słownik języka polskiego